Hilltribe country

Hey lieve lezertjes,

Zitten jullie nog te wachten op een nieuw verhaal of hadden jullie het al opgegeven? Het heeft zijn tijd geduurd voor ik me kon zitten typen, wie denkt dat reizen conge is, zou nog verschieten. Dat ik zelfs geen tijd vind om een reisverhaal te schrijven. Het is hier dan ook zo ontzettend prachtig en het laatste maandje met Tientje had ik enkel tijd voor hem natuurlijk :-) Nog een 3-tal weken en hij is er weer, het heeft lang genoeg geduurd.

In ons laatste verhaal zaten we nog in Nieuw-Zeeland, dat lijkt een eeuwigheid geleden. Het is ondertussen Thailand, Laos, Thailand, Indonesie (Bali, Lombok, Sumbawa) geworden, voor mij althans. Tientje heeft na Thailand een roadtrip door Europa gemaakt.

Dus Thailand, weeral voor mij, het gaat er nooit tegensteken. Het eten blijft fantastisch, misschien ietsje vettiger geworden in de toeristische streken. De mensen blijven lachen, goedkoop slapen, reizen, eten en drinken en een mooie natuur, geen wonder dat ik geen tijd heb om te typen.

We trokken richting noorden vanuit Bangkok, op de derdeklas trein zoals gewoonlijk. Voor 150 baht , wat ongeveer 4 euro is, reis je het halve land door. Je bent wel meer dan 12 uur onderweg en deze trein is een echte boemelaar, in elk minuscuul stationnetje houdt hij halt. Je kijkt je ogen uit, je passeert de mooiste natuur, de traditionele dorpen, grote gouden buddhas in het landschap, prachtige tempels overal. Onze eerste halte was Lopburi, tempels gekend voor hun inwonende apen (makaken). Het ziet er letterlijk zwart (of eerder grijs) van de makaken. We bleven er niet overnachten, een 2tal uur tot de volgende trein was voldoende om even rond te wandelen. De bagage konden we, mits betaling, even in het station stockeren. De tempels zijn niet spectaculair, de apen maken het echter wel een attractie.

Vervolgens naar Phitsanulok, Buppha haar geboortestreek, we wilden Sukothai bezoeken. We bleven in de goedkoopste kamer tot dusver, voor 100 baht hadden we een 2persoonskamer, het regende wel een klein beetje binnen, gelukkig niet op het bed. Met de bus maakten we een daguitstap naar de tempels. Een mooie, hete dag was het en het was mijn verjaardag. We besloten `s avonds fried snapper te gaan eten, die een klein beetje tegensloeg, ze hadden hem in wel heel veel vet gebakken.

De volgende dag treinden we richting Lampang, een stad iets voor Chiangmai en nog niet zo toeristisch. Prachtig is het er. We huurden een brommer en verkenden de streek met honderden prachtige tempels. Iets gelijkaardigs deden we vervolgens in Chiangmai, de tempels waren er niet zo mooi maar de off road rit naar een hilltribe van Hmong maakte dat weer goed.

Van Chiang Mai trokken we met de bus naar Thaton. Een slaperig dorp naast een prachtige rivier met een ontzettend populaire tempel boven op een heuvel. De tempel wordt druk bezocht door Thais die vanuit het ganse land naar hier komen. Binnenin staan tal van wassen beelden van overleden buddhistische monikken. Madame Tussauds voor buddhisten. Het doet een beetje griezelig aan, ze zien er heel echt uit.
 Ons hotel was pal aan de rivier met een prachtige tropische tuin dus daar hebben we nog het meest van genoten.
 In Thaton leerden we een fransman kennen die net een homestay achter de rug had bij Mr. Chuchip, een aanrader volgens hem, we noteerden zijn telefoonnummer en gaven hem die dag nog een belletje. Voor we het wisten waren we onderweg naar Huai Krai. Met een groene songtaew naar Mae Suai en vervolgens een gele songtaew naar Huai Krai. Klinkt simpel al wilden de locals niet geloven dat we daar echt heen wilden want daar gaat geen kat. Het correct uitspreken van Thaise namen is voor ons niet evident. Ah jullie gaan naar Mai Sai, neen we gaan naarr Mae Suai... We zijn er gelukkig geraakt en hadden er een fantastische 3 dagen. Mr. Chuchip woont met zijn vrouwtje (Nit geloof ik) in een Akkha dorpje. Hijzelf komt uit Chiang Mai, was er jaren lang gids maar besloot zich met zijn nieuwe liefde in de bergen terug te trekken. Gelijk heeft hij! Samen hebben ze hun huis gebouwd en ondertussen al 1 bungalow voor toeristen. Momenteel zouden ze moeten bezig zijn met de bouw van een 2de. Nit is echter zwanger en ondertussen waarschijnlijk hoog zwanger dus hij zal andere hulp moeten inroepen.
 We bezochten er Doi Chang of de berg die gelijkt op een olifant alwaar veel koffie gekweekt wordt. Doi Chang koffie blijkt wereldberoemd te zijn, precies niet in Belgie of hebben jullie er wel al van gehoord?

`s Avonds leerde Chuchip me koken, gestoomde vis met gember en koriander en look mmmmmmmmm en traditionele hapjes. We hebben er gesmuld. De kruiden komen uit hun tuin alsook veel van hun groenten en fruit. Mango, ananas, papaya, Jack fruit, lychee het groeit er allemaal. Ananas groeit er heel gemakkelijk, je rukt de groene stronk bladeren van de vrucht en stopt deze simpelweg in de grond en hup een paar maanden later heb je weer een ananas. Misschien kan dat thuis in een serre geprobeerd worden?

We lieten ons door Chuchip via Chiang Rai naar de grens met Laos voeren. Het werd tijd een nieuw land te verkennen. We namen de boot van Chiang Khong over de Mekong naar Huay Xai. Geen zak wordt geopend, niets wordt gecontroleerd, je stapt op het bootje wordt aan de overkant gedropt, betaalt 35 dollar en klaar is kees. 30 dagen Laos liggen op je te wachten. We trokken rechtstreeks naar Muang Sing een grensstadje met China waar heel wat hilltribes (bergstammen) wonen. Een kleurrijke ochtendmarkt en een typisch grensstad louche sfeertje stond ons te wachten. Vroeger, en waarschijnlijk nu ook nog, werd er veel opium gekweekt en geconsumeerd, hier en daar liepen toch rare types rond. We zagen hoe een man zijn barbecue omver kieperde en met de borden van zijn restaurantje begon te gooien (de volgende dag stond hij weer normaal aan zijn vuur) en de laatste nacht was er precies wat gaande op straat en stond er een kerel met een grote bamboestok in zijn handen te slaan voor ons hotel. Het leek op ons gericht of misschien op de eigenaars van het hotel. We wilden er een fiets huren wat een hele opgave bleek, in iedere plaats waar ze claimden fietsen te verhuren waren ze zogezegd kapot of verhuurden ze niet meer. Heel raar. Overal werd ons aangeraden een trekking met een gids te doen, hm ruikt een beetje naar maffia praktijken. Na 2 dagen zoeken zei ik tegen de eigenares van ons hotel dat we zouden vertrekken als ze ons geen fietsen wilde verhuren want haar garage stond vol met fietsen. Uiteindelijjk is haar zoon dan toch in actie geschoten en heeft hij van 2 fietsen de banden geblazen zodat we `s anderendaags naar de Chinese grens konden rijden. Een stopbord , een militair en een hokje en je hebt een grensovergang. Deze grensovergang is niet geschikt voor niet Chinezen of Laotianen dus we maakten rechtsomkeer. Toch al een eerste glimps ogevangen van China.

Na Muang Sing was Luang Namtha aan de beurt. We deden er een 2 daagse kayak en trektocht in de jungle. We zagen geen wildlife, buiten een slang, maar wel veel hilltribes. Vooral de Lanten tribe waar we overnachtten was fantastisch. De kindjes vlochten mijn haar, we speelden tikkertje en waren een nachtje deel van het dorpje. De Lanten kweken katoen die ze traditioneel blauw verven met jungle bladeren. Ze moeten uren wandelen tot ze een ander dorp of iets dergelijks tegenkomen. Ze leven nog echt in en van de jungle. Varkens, buffels, kippen, honden, het loopt allemaal in harmonie door het dorpje. Pancho kan er nog wat van leren.

Van Luang Namtha naar het mooie Nong Khiaw en Muang Noi. Nong Khiaw kun je nog met de bus bereiken maar Muang Noi is enkel met de boot bereikbaar. Je kunt er prachtige wandelingen tussen de verschillende hilltribes maken. Geen auto`s enkel hier en daar een brommer of een fiets. Een prachtige rivier omringt door kalksteenrotsen en valleien met prachtig groene rijstvelden. Al dit groens vraagt natuurlijk veel regen. Onze laatste dag veranderde het pad in een modderstroom en ging de rivier er steeds donkerder, roder uitzien. We wandelden samen met de dorpelingen naar de lokale markt in de gietende regen. En allemaal hadden we er onze leute in. Zalige mensen zijn het.

Luang Prabang, wat een prachtige stad. Tempels, prachtige koloniale gebouwen, de Mekong, leuke hotels en restaurantjes, dat ik hier nog niet eerder was geweest.

Het tuben in Vang Vieng skipten we wijselijk en trokken in een stuk door naar Tha Khaek. Op aanraden van onze vriend Bas, die we op trekking in Luang Namtha leerden kennen, deden we er een 4 daagse brommertrip waarvan het 3 dagen en nachten non stop regende. Je moet echt moeite doen om dan niet mottig te worden. Prachtig groen, dat zeker maar constant in een regenwolk. We bezochten de Tham Kong Lo grot die wel 7 km lang is. Je wordt er met een boot door gevaren.

Na het brommeren trokken we naar Pakse waar we Wat Phu Champasak, alweer met een brommer, bezochten. Tempels van voor Angkor, heel mooi, in tegenstelling tot Angkor in een dag te bezoeken.

Eerst was ik van plan om nog door te trekken na Etienne zijn vertrek naar Si Phan Don (of 4000 islands) maar bedacht me op het laatste moment en stapte mee de bus op richting Bangkok. Ik wou naar Suan Mokh om er een meditatie retraite te doen en deze begon de eerste augustus dus ik moest me reppen. Een ideale afkikker van 6 maanden reizen met je lief. 10 dagen het klooster in.

Een hartverscheurend afscheid van mijn keppe en een lange busrit naar Suan Mokkh. In het holst van de nacht wordt je langs de autostrade aan kmpaal 135 gedropt. Gewoon naar de overkant wandelen, daar is de tempel van Suan Mokkh... Gelukkig trof ik er een al even verloren Russische meid aan, Anya, we zouden dikke maatjes worden...