Doubtful Sound by Tientje

Mijn eerste stappen alleen in NZ, zonder het al dan niet goedkeurende oog van Kim. Niet dat het heel veel stappen waren, van bovendek naar de luxe dining room waar telkens een feestmaal geserveerd werd. Daar kan Kim nog iets van leren, zulke verwennerij.

Om het eten toch een beetje af te werken, greep ik de kans om een uurtje te kayakken in de rustgevende fjorden. Ik voelde me ontzettend klein en nederig tussen deze reuzen.

Na het kayakken kregen de waaghalzen de kans om te zwemmen en de aanwezige modepopjes te imponeren, ik paste (zeg ik tegen Kim ;-)). Daarna vertelde de natuurgids tijdens zijn avondpresentatie doodleuk dat er hier veel potentieel mensetende haaien rondhangen. Ze hebben er nog nooit problemen mee gehad, omdat ze hier hoofdzakelijk komen rusten. Aan de witte gezichten kon men direct zien wie er gezwommen had.

Na het immense avondbuffet ging ik op mijn gemak met een kopje thee van de fascinerende ondergaande zon genieten. De feestvierende modepopjes en kwijlende waaghalzen maakten te veel lawaai om van de prachtige sterrenhemel te kunnen genieten. Ik besloot me terug te trekken in mijn luxe kajuit om `s anderendaags in de vroegte te proberen, met succes. Het dek voor mij alleen. Alle feestneuzen nog onder de wol om zelfs de mooie zonsopgang te missen. Meteen ook de eerste aan het ontbijtbuffet om niets te missen van de volledige terugvaart.

Om rond de middag terug in mijn modepopje :-P haar armen te vallen en volop te vertellen over de dolfijnen, albatrossen, zeeleeuwen, pinguins, wekas, shags, die ronddwaalden in deze imposante omgeving. Kim vroeg meteen of ik verdikt was....