De ultieme Wilma test

Dag liefste lezertjes,

Weer tijd voor een nieuw verhaaltje.

We starten ik Katherine Gorge. Een gorge is een kloof maar dat hadden jullie waarschijnlijk al van de foto’s kunnen uitmaken.

Het kanoën is een beetje tegengevallen. De gorge was prachtig maar onze armpjes minder krachtig. Jasmine en ik slaagden er niet in rechtdoor te varen en dan nog stroomopwaarts. Een volledige dag was dus ietwat overroepen. Dan moesten we ook nog de loodzware kano van de ene kloof naar de andere dragen. Je zou er voor minder de brui aan geven maar dat hebben we niet gedaan, we wilden niet onderdoen voor de mannen!

We hebben de 3 kloven doorvaren, de 4de was 3 kwartier wandelen met de kano en dat hebben we wijselijk niet gedaan.

Het terugvaren was stroomafwaarts en hebben we het roeien meteen opgegeven.

Na Katherine zijn we naar Mataranka gereden daar waren Thermal Pools. Ook hier waren de vliegende vossen talrijk aanwezig. En daar heb ik een walibi vastgehouden. Op de camping hadden ze eentje met de papfles opgevoed. Zo schattig.

Na Mataranka zijn we via de Savannah Way beginnen 4Wdriven. Hobbel de bobbel voor minstens 1000 km. Onderweg stonden we in panne temidden de rivier. Wilma wilde niet meer in versnelling. Daar sta je dan hé. Wachten tot een andere auto komt, stoppen moesten ze zowiezo want wij blokkeerden de doorgang. Eerste auto stopt, aboriginals, stappen uit en gaan in de rivier zwemmen. Euh, kunnen jullie ons helpen? Niet echt. Volgende auto stopt, weer aboriginals, gaan ook zwemmen. Net toen we ze zover kregen om misschien de auto wat vooruit te duwen, stopt een derde auto. Een blanke, eureka, niets tegen aboriginals maar ze zijn niet bepaald van de slimste. Deze blanke had een kabel om ons met zijn 4WD uit de rivier te trekken. Had wel geen tijd om ons verder te helpen want hij was onderweg naar Katherine en moest daar zijn voor alles sloot. Jullie zullen op de volgende moeten wachten...

De volgende stopt, weer een blanke, stapt in de auto en zet hem meteen in eerste. We hadden blijkbaar tegen de verkeerde versnellingspook gestoot bij het in 4x4 zetten. Wilma heeft 3 versnellingspoken. De gewone, de 4x4 en nog iets met overdrive, waar we best niet aankomen want dat werkt duidelijk niet.

We rijden verder richting Limmen River. Plots een wegblokkade. Detour met een pijl naar rechts, recht het zand in. Dat zullen we dan maar doen zeker, 5m verder, je kunt het al raden, we zitten vast. Gelukkig had Dennis (de vriendelijke Kiwi die ons met Wilma geholpen had in Darwin) me verteld dat je tapijt kunt gebruiken om onder de wielen te steken. Dus de autotapijtjes eruit gehaald en onder de achterwielen. Duwen maar!

Achteraf bleek dat de pijl van de detour naar een hekken wees dat je kon opendoen! Je hoefde helemaal niet door het zand. Het hekken was dicht om de loslopende cattle (vee) op het immens grote erf te houden. Ze hebben hier cattle stations (veebedrijven) groter dan België. Ze doen er 2 weken over om rond hun domein te rijden om te controleren of alle afsluiting nog ok is.

Op de camping van Limmen River een nachtje geslapen. 10 dollar voor ons vieren. Schappelijk. De WC was nog op z’n middeleeuws, een plank recht boven de put. De douche was outdoor. We mochten al blij zijn dat we konden douchen, we zager er redelijk stofferig uit.

Na Limmen River doorgestoken naar Hell’s Gate maar dat hebben we in 1 dag niet gehaald. Dan maar langs de weg onze tenten opgeslaan, naast een stuk grond dat net afgebrand was. Schiet ik midden de nacht wakker, plaspauze, zie ik weer een vlam. Natuurlijk durfde ik de tent niet meer uit. Ervan overtuigd dat er daar aboriginals rond een kampvuurtje zaten, klaar om onze auto leeg te plunderen en ons levenloos achter te laten. Mis poes, er was een boomstronk weer beginnen smeulen, grote paniek voor niets. Gelukkig durfde Toby het aan om uit zijn tent te komen. Jammer dat hij niet moest plassen anders had hij het zo geblust. Ik was nu ook niet meteen van zin om er met mijn kont boven te gaan hangen J

Bij het ontwaken, wat bemerk ik, platte band. Gelukkig hebben we 2 reservewielen mee.

Jasmine en ik zijn erin geslaagd het reservewiel van onder de auto te halen en de kriek onder de auto te steken. Bleek die natuurlijk niet hoog genoeg om het kapotte wiel van onder de auto te krijgen. Dan maar uitgraven. We zijn erin geslaagd. 2 uur later waren we onderweg naar Hell’s Gate. Daar hebben we voor 10 dollar onze band kunnen laten repareren. Er was daar zowaar een landinsgbaan, al zou ik daar toch niet graag landen. Hopelijk beschikken hun vliegtuigen ook over 4WD.

Na Hell’s gate doorgereden naar Burketown. The Barramundi Capital of Oz, telt welgeteld 150 inwoners. Maar er was een pub en een camping en heel wat vriendelijke locals.

Barramundi is de lokale vis, by the way. Een roast in de pub gegeten en aan de klap geraakt met een Road Train trucker. Road Trains zijn vrachtwagens met 4 tot 5 aanhangwagens. 53 meter lang, 62 banden, verbruik 1 liter per km. Hij heeft toertje blok gedaan met Jasmine en ik.

Daarna werden we door hem en zijn maten uitgenodigd om te gaan Croc spotten!

In het pikkedonker met een bootje vol water op de rivier gaan toeren met een grote phare om natuurlijk krokodillen te zien. Ik geraak bij het instappen in de boot vast met mijn teenslippers in het slijk. Haast je, Kim er zitten hier héél grote krokodillen. Naar het schijnt mag je geen 2 keer op dezelfde plaats in het water gaan want dat onthouden ze. Ze liggen daar te wachten tot je er nog eens verschijnt. De crocs waren talrijk aanwezig. Al konden we in het pikkedonker enkel de reflectie van hun ogen zien. Hoe verder hun ogen uiteen staan, hoe groter de croc. De laatste zou er één van een 5tal meter geweest zijn. Die lag op 20 meter van de plaats waar ik met mijn teenslippers vastgeraakt was. Dank je bewaarengeltje.

Na Burketown doorgereden naar Georgetown. Een iets groter dorpje met 300 inwoners. Een stukje bewoonde wereld zowaar. Getankt en geslapen en een grote wandelende tak gezien.

Van Georgetown recht tot Cairns gereden. Door de table lands gereden, prachtig. Plots is alles weelderig groen. Een stop gehouden in Hypipamee national park. Een stukje tropisch woud met een mooie waterval en een krater. De eerste keer dat we een beetje koud hebben. Het is hier maar 30 graden, we zijn wel 40 gewend!

Volgende tussenstop, een curtain Fig Tree van 500 jaar oud. Mooi, mooi, mooi.

Daarna voor kms haarspeldbochten. Gelukkig zat ik aan het stuur. Mijn middagmaal had er anders zeker uitgelegen. Jammer natuurlijk dat ik van achter het stuur geen foto’s kon nemen. Check misschien mijn medereizigers hun blog eens, hun link ik toegevoegd aan mijn blog.

Toegekomen in Cairns. Schitterende stad. Al 2 avonden op rij de bloemetjes buiten gezet. De daintree teapot ontdekt. Een theepot gevuld met een gevaarlijk brouwsel. Je verdeelt dit brouwsel in shotglaasjes onder de vrienden. Ik heb er geen kater van dus voor herhaling vatbaar. Het krioelt hier in de pubs van Duitsers en Engelsen die serieus uit de bol kunnen gaan. Drinken dat die kunnen. Eigenlijk wel grappig om ze van de zijlijn gade te slaan. Gisterenavond waren het net spasten op de dansvloer.

Straks ook mijn eerste date met een heel knappe gast J Ik stapte gisteren uit Wilma en hij deed alsof hij geïnteresseerd was in haar. Is this your car? Partly yes. Zwart haar, felblauwe ogen, yummie. Om 14 uur aan de lagoon. Gezien je in de zee niet mag zwemmen wegens de wederom giftige kwallen, hebben ze een lagoon aangemaakt naast het strand. Heel mooi, nog geen foto’s sorry. Rond deze lagoon is een BBQ area. Daar kan iedereen bbqen, heel gezellig. Hebben we gisteren dan ook meteen gedaan.

En toen kwam een krokodilletje met een lange snuit en het verhaaltje was uit.

Catch u later.

Xxxx

Kim