Age of Aquarius meets Promised Land

Hey, hey, hey, we're on the road again.

Ondertussen al heel wat kilometers op te teller en in de benen.

Zoals verwacht met heel veel pijn in het hart de stud met alle kleintjes achtergelaten. Gevloekt omdat mijn camera de laatste dag de geest gegeven heeft. Gelukkig kon ik Neil zijn toestel gebruiken om al mijn favorietjes te vereeuwigen. Het was een prachtige maand, ik voelde me al helemaal thuis op de stud.

De laaste keer de rit Warwick - Brisbane gereden, daar was ik niet rouwig om, ik ben niet in Oz om steeds dezelfde weg te nemen. Een vertrekkensklare Jasmine opgepikt in Brisbane. Eerst een nieuwe camera gekocht, we weten weer voor wat we gewerkt hebben :-) 's Avonds nog eens een stapke gezet want ik was in de afgelopen maand niet veel onder de mensen geweest.

's Anderendaags vol goede moed vertrokken naar opnieuw een teleurstelling langs de oostkust, Surfers Paradise... Benidorm in 't groot. Een blok beton aan een lang stuk strand. We hebben er maar een half uur gespendeerd. Net genoeg om een pint te drinken! Laat de beachboys hier maar vertoeven, ik verkies andere oorden.

Volgende stop, Byron Bay, that's more like it! Een ietwat alternatiever sfeertje, gezellige cafeetjes, kleurrijke winkeltjes, mooi strand en het meest oostelijke punt van het vasteland. 's Avonds een optredentje meegepikt in de Railway Cafe, een rustiek stationnetje omgebouwd tot pub, heel gezellig. Onze eerste nacht weer in de auto geslapen en meteen rond 5u30 gewekt door de lokale coppers. You have about 5 minutes to get out of here... Die raad hebben we wijselijk opgevolgd. Onze eerste stop van de dag, het meest oostelijke punt van het vasteland natuurlijk. En wie wachtte ons daar op, een hele school dartele dolfijnen. Ze waren aan het bodyboarden in de hoge golven beneden ons, prachtig. De nodige foto's hiervan volgen eerstdaags.

Next stop Nimbin. De rit ernaartoe alleen al is de moeite waard, groene heuvels en regenwoud alom. Er was zondagsmarkt in Nimbin dus de beste dag om te gaan. Nimbin is ontdekt door hippies begin de jaren 70 door het Age of Aquarius festival dat er gehouden werd. Jammer dat we dat gemist hebben. Elk jaar in mei is er een festival maar zoveel tijd hebben we nu ook weer niet. Al kan ik me voorstellen dat Nimbin een plaatsje is waar men kan blijven plakken. Overdag wordt het dorpje spijtig genoeg platgelopen door dagjestoeristen (hoofdzakelijk backpackers op zoek naar wat smoorsel). 's Avonds leert men een heel ander Nimbin kennen, dat van de lokale Nimbinners, zalige mensen. We leerden er in de pub Charlie kennen. Een schot die vroeger ook de reismicrobe had maar Nimbin heeft hem verlost van zijn Itchy feet. Hij nodigde ons uit bij een van zijn goede vrienden, de lokale hardware store eigenaar. Hij had een eigen poolroom achter zijn zaak, heel gezellig allemaal. Yahoo, om het op zijn Charlies te verwoorden. Hier beslisten we om naar Tamworths Country Music festival te gaan. Het grootste in the Southern Hemisphere...

Vertrokken richting Tamworth maar we hadden wel enkele dagen om er te geraken dus de nodige stops onderweg ingelast. Eerste stop Minyon Falls en nog een andere waterval waarvan me de naam ontglipt. Van daaruit naar Lismore gereden, volgende stop de Butterfly Gully, weliswaar zonder menig butterfly, geen aanrader dus. Daarna op zoek naar koalas in de Bora Ring en Tucki Tucki national park. Opnieuw geen geluk bij het koalaspotten en je houdt er een stijve nek aan over. Je moet constant naar boven kijken! Onderweg gestopt aan de Bexhill Open Air Cathedral, moest ik ooit nog willen trouwen, het is er wel het plaatsje voor.

Doorgereden naar Evans head, gestopt voor de foto maar verder niets. Een overbevolkte camping met veel te veel families, als je 't mij vraagt. Dan maar Yamba proberen, meteen een stuk gezelliger, een overnachtinkje waard dus. Yamba ligt aan de overkant van Ilunda, met een hele mooie rivierdelta tussen de 2.

Volgende stop het pioniersmuseum in Tucabia. Het was spijtig genoeg gesloten maar dat weerhield ons niet om de nodige kiekjes te nemen. Van hieruit naar Glenn Innes gereden, een historisch stadje maar ondertussen weten we dat we ons hier niet veel moeten bij voorstellen. Een propere camping en een rustige nacht gehad. 's Morgens de Australian Standing Stones bezocht, een kopie van Stonehenge in the Old World, zoals ze het hier noemen. Naast de standig Stones bevond zich het zwaard van Exalibur... Een beetje Out of Place maar kom, de locals willen geschiedenis dus brengen we het naar hier...

Gelunched in Guyra waar het jaarlijkse Lamb and potato festival gehouden werd. Je mag 2 keer raden wat ik daar gegeten heb. Onderweg gestopt in Ghostwick om een kerkje gehuld in klimop te zien.

Gestopt in Walcha voor de Tia Falls en de Apsley Falls in het Oxley Wild Rivers National Park. Bestaande uit grote kloven met wilde rivieren ertussen. Mooie wandelingen gemaakt en onze eerste pork-u-pine gespot. Vergeefs gezocht naar de Platypus (vogelbekdier) maar tot dusver nog geen gevonden.

Daarna eindelijk in Tamworth aangekomen. Onderweg over een slang gereden, wat lag die temidden de baan te doen, ik voelde me wel wat slecht achteraf, ook bijna een kangoeroe aangereden, nog net op tijd kunnen stoppen. Er lag al niet veel profiel meer op de banden... De eerste avond de Rodeo bezocht, machtig! Rope and Tie (te paard achter een kalf krossen en het met de laso vangen, van je paard springen en het kalf zijn achterpoten aan zijn voorpoten binden, een beetje zielig voor het kalf), Campdraft (musteren) en Bullriding, Bare back and sadle back riding (op een stier rijden, en met en zonder zadel op een bokkend paard rijden) spannend! Het waren nationale kampioenschappen dus the Beez Neez (the best of the best).

's Anderendaags naar Ladies and Mercedes gaan kijken. Met immitaties van Tina Turner, Janis Joplin en Bonnie Tyler, goed gedaan. 's Avonds The Wildes ontdekt, een jong countrygroepje uit Melbourne, knap gitaristje, we hebben hun cd en kijken uit naar hun volgend optreden.

De derde dag hebben we een rustig zwembaddagje gehouden, 's avonds kwam Evan optreden op de camping. Het voelde een beetje 'het leven zoals het is op de camping' aan. Meteen kende de hele camping ons als de Belgische meiden. Gelukkig vertrokken we de volgende morgen.

De 4e dag hebben we de paardenraces verkend. Op een 5tal races, voor weliswaar kleine bedragen, gewed. Er toch in geslaagd 2 winnaars te trekken dus we hebben ongeveer break even gewed. Het kon slechter. Blijkbaar heeft het werken op de stud me toch iets bijgebracht.

Na Tamworth richting Armidale gereden. Vanuit Armidale vertrekt de Waterfall Way, een mooie route omgeven door nationale parken met mooie watervallen. De eerste waterval, Wollomombi falls was een beetje teleurstellend. Wat de grootste waterval van New South Wales moest zijn, was nu een droge rots... Toch omgeven door een prachtige gorge dus toch niet voor niets gestopt. Doorgereden naar Cathedral Rocks, waar de goden geknikkerd hebben, of zo ziet het er toch uit. Allemaal grote ronde rotsen rondgestrooid over het landschap. Hier hebben we de eerste kangoeroe met een kleintje in de buidel gespot, moet weer lukken dat de batterij van de camera juist plat was.

Volgende stop Ebor Falls, prachtig, een waterval in 2 etages.

Voor de nacht gestopt in Dorrigo. 's Morgens naar Dangar Falls gereden, daar ontbeten. Daarna doorgereden naar Dorrigo National Park en een wandeling van een 6tal km gedaan. Door het totnutoe mooiste regenwoud dat we al gezien hebben. Heel veel vogels en prachtige natuur. Heel afwisselend klimaat. De ene moment regende het, daarna volop zon. Er hing wel constant een mist rond het woud. Heel bizar maar het zorgt wel voor prachtig groene wouden. Onder de Crystal shower falls gewandeld.

Na Dorrigo doorgereden naar Bellingen, alweer een prachtige route. Je komt zelfs 2 watervallen tegen die onder de weg doorlopen... Je had ons moeten zien stoppen temidden de weg om foto's te nemen. Er zaten geen auto's achter, dat hadden we wel gecheckt.

Bellingen is weer zo'n alternatiever dorpje. Er is geen camping dus we kamperen op de showground. Er zijn douches en toiletten dus fine by me.

Vandaag zijn we naar the Promised Land gereden langs de Never never Creek. Zo mooi dat je er stil van wordt. Ik kreeg er de krop van in de keel. Het wordt niet voor niets het beloofde land genoemd.

Na het beloofde land richting bibliotheek voor het reeds lang beloofde vervolg van mijn reisverhaal.

Morgen vertrekken we richting Uranga, Coffs Harbour en Nambucca heads en dat wordt weer een heel ander verhaal.

Tot dan

xxx