Freedom at last

Net even tijd voor een korte update.

Met vreugde kan ik jullie meedelen dat Jasmine en ik opnieuw een auto gekocht hebben. De Greyhound aka the partybus, kon ons niet meer bekoren. We wilden vrij zijn om te gaan en staan waar we willen en mogelijks ook wat besparen want die hostels kosten hopen geld.

Dus zijn we aan het rondvragen gegaan, enkele garages afgelopen en even later hadden we het geluk Wayne te ontmoeten. Een kiwi zoals Dennis (die ons met Wilma geholpen heeft). Hij heeft een paar uurtjes tijd voor ons gemaakt en heeft voor ons een Mazda 2.2 liter injectie gevonden voor de prijs van 700 dollar. Komt nog bij dat de auto nog geregistreerd is tot april 2009. Een jaar registratie kost bijna zoveel als de auto. Het is een automatiek, zoals de meeste auto`s hier, en rijdt zo zalig. Deze namiddag kijkt Wayne de auto nog eens na en legt er 2 (tweedehandse) achterbanden op. Ja backpackers besparen op alles en gelukkig kun je hier bijna alles 2dehands kopen.

We hebben ondertussen ook het genoegen gehad de beste vriend van Wayne, Stoney, te ontmoeten. Een visser die leeft op zijn boot. Zaterdagnacht waren we van plan om in onze tent langs het strand te slapen maar daar wilde Wayne niets van horen en heeft hij ons ondergebracht op Stoney zijn boot. We moesten de kakkerlakken en de vuile tassen wel bijnemen. Zo`n aanbod kun je moeilijk afstaan natuurlijk. Gelukkig hadden we gisterenmorgen de auto en moesten we `s avonds niet meer in de boot slapen. Ik denk niet dat Jasmine nog een nachtje overleefd had, ze had bijna geen oog dicht gedaan.

In ruil voor alle hulp hebben we Wayne en Stoney op een Bbq dinner en wat pintjes getrakteerd. Zo gaat dat hier. Geld willen ze niet aanvaarden dus zorgen wij voor eten op tafel.

Deze morgen nog een aangename verrassing. Een van Stoneys vrienden (ben zijn naam kwijt) kwam ons oppikken met zijn speedboot. Hij moest naar Thin Can Bay voor een werkje en we mochten mee. In Thin Can Bay hebben we visjes aan Dolfijnen gevoederd. Foto`s volgen later natuurlijk. De inwoners van het dorpje doen er alles aan om de kleine dolfijnpopulatie te behouden. Van de dierenbescherming uit mogen ze de dolfijnen dagelijks 3 kg vis voederen (ze eten er een 30tal kg per dag) zodat de beestjes de moeite blijven doen hun eigen eten te zoeken. `s Morgens om 8u komen de dolfijnen naar de pier. Daar staan de lokale vrijswilligers klaar met kleine emmertjes vis zodat iedereen om beurten in het water kan om hen een visje te geven. Ze vragen er geen geld voor, er hangt enkel een kleine collectebus waar we met plezier wat geld in gedropt hebben. Altijd leuk om op plaatsen te komen waar mensen er niet alleen op uit zijn om het geld uit je zakken te jagen. De Oostkust is misschien toch zo slecht nog niet... Bovendien hebben we terug een auto en gaan we weer voor de kleine dorpjes, Yippie!!!!

Verder nog niet veel nieuws te melden. Ik moest het leuke nieuws even kwijt.

Foto`s van de auto en de dolfijnen volgen eerstdaags. Een naam voor onze nieuwe auto hebben we nog niet. Misschien kunnen jullie even helpen na het zien van de foto...

Veel liefs en tot schrijfs

xxxxxx