Down the Great Ocean Road

Hey liefste lezertjes,

ondertussen alweer een heerlijk stukje Aussie achter de kiezen. Wat is het leven toch mooi hier...
The great ocean road, een must, voor ons en alle andere toeristen. Om de km een stop lookout of wandeling waar je telkens dezelfde toeristen tegenkomt.
Toch blijft het nog steeds een pracht van een drive.
We hebben gesurft in Torquay, ditmaal een veel knappere surfleraar, je kan hem zowaar een surfdude noemen, wel getrouwd, jammer.
Hij was niet alleen knapper, hij kon ook beter lesgeven. We waren gelukkig maar met 6 in de les. Kortom we hebben veel meer van deze les opgestoken en zo nu en dan op ons bord rechtgestaan.

Een nachtje in Lorne geslapen, een bushcampingske. Spijtig genoeg mochten we er de volgende nacht niet kamperen wegens brandgevaar.
We moesten ook terug naar Torquay want onze remmen haperden. Dat probleem wilden we niet op de Great Ocean Road, heel veel haarspeldbochten. Het waren natuurlijk de achterremmen, een stuk duurder dan de voorste.
Onze Tuur staat dan ook vanaf heden te koop.

Na Lorne richting Apollo Bay gereden, mooi maar er viel niet veel te beleven. Volgende dag richting Twelve Apostels. Doch onze eerste stop in Cape Otway Np valt niet te vergeten, onze eerste wilde koala´s in grote getale dan nog.
Van de twelve apostels schieten er maar 8 meer over, af en toe stort er een apostel in. Tja Jezus zijn gevolg is geen lang leven beschoren...

Aan de 12 apostels hebben we niet alleen een prachtige zonsondergang maar ook fairy pinguins gezien. Ze zijn een slagje kleiner dan hun Antarcticaanse collega´s. Wat hen alleen extra schattig maakt.
De nacht doorgebracht in Port Campbell, niet spectaculair, gezellige pub, weinig ambiance.

De volgende dag hebben we London Bridge, ook ingestort by the way, the bay of islands en andere baaien bezichtigd. Stuk voor stuk impressionant. Een pit of pisstop gemaakt in Warnambool, de meest gesofisticeerde publieke toiletten bezocht. Alles ging automatisch, zelfs het papier van de toiletrol, zeer futuristisch tintje.
Overnacht in de sawpit waar we vergezeld werden van alweer wilde koala´s. Nog wat achtergrondinfo over London Bridge, blijkbaar is deze ergens in de 90er jaren ingestort terwijl er zich een overspelig koppel op had afgezonderd. Originele manier om betrapt te worden natuurlijk, ze zijn per helikopter gered moeten worden.

Next on the menu cape Nelson, alwaar de Blue Whale aanwezig is, blijkbaar is cape Nelson een ideale kweekbodem voor voedsel waarmee de walvis zich tegoed doet.
We hebben er een paar zien spuien dus ze waren er wel degelijk. Spijtig genoeg zijn die beesten zodanig groot dat het bij het spuien aanschouwen gebleven is. Tot 33 meter lang worden ze en tot 13 ton zwaar!

Als afsluiter van het walvisspotten, zeehond spotten op cape bridgewater, alwaar een grote kolonie fur seals leeft. Een redelijke doch belonende klim moeten ondernemen, waarvan ons gat nog stijf is, om er te geraken.

Na Cape Bridgewater zijn we iets meer landinwaarts getrokken, richting Mount Gambier. Daar hebben ze een azuurblauw kratermeer dat ´s winters overnacht van kleur verandert. Van blauw naar grijs. Heel bizar, ligt aan het afsterven van de algen...
´s Avonds een leuke jamsessie meegepikt in de lokale pub. Op zondagavond komen alle lokale muzikanten er samen om wat muziek te spelen, wat een ambiance. Tot 3 maal toe werd er door de micro afgeroepen dat er internationaal gezelschap in hun middens vertoefde, namelijk 2 Belgische meiden. Je had ons moeten zien zitten blozen.

De pracht van Blue lake achter ons gelaten en weer kustwaarts gereden. Gestopt voor de nacht in Coorong National park, via alweer gravel road tot op de bushcamping gereden. Tuur zijn veringen zien af.
Coorong zou omgeven moeten zijn door zoutwatermeren die nu spijtig genoeg droog stonden... Het heeft ook de ganse avond en nacht geregend dus dinner in de auto, ´t is eens iets anders.

Het droge Coorong verlaten op zoek naar de hopelijk stromende Murray River. Ze was er en stroomde wel degelijk door Tailem Bend. I.p.v. een cruise te nemen hebben we de gratis ferry oversteek gedaan. Dan hebben we toch een beetje op het water gevaren.
Van hieruit de monding van de rivier opgezocht en gevonden op Hindmarsh Island. Een monding kun je het echter niet meer noemen. Ze zijn er druk bezig zand aan het verpompen om de Murray River terug in zee te laten uitmonden. Wij vloeken hier als het regent, de locals daarentegen wrijven in hun handen. Regen is liquid gold in sommige streken.
Australië zit dan ook al 10 jaar in een droogteperiode. Op veel plaatsen is waterschaarste. Op campings vragen ze douches te beperken tot een 3tal minuten, iets wat we in onze oorden niet gewoon zijn.

Nu zijn we in Victor Harbor aanbeland, straks maken we een ritje met de paardentram tot granite island.
We schuiven op het gemakske op richting Adelaide. Daar zouden dit weekend enkele niet te missen festivallekes zijn. Van daaruit zullen we ons beginnen voorbereiden op onze grote tocht door het midden.
Eating red dust is next on the menu!

Onze Australië dagen zijn bijna geteld, 1 april de vlieger op richting Nieuw-Zeeland.

Tot schrijfs allemaal

xxx
Dikke knuffels