Opnieuw voet aan wal in Maleisie

Ik keek er absoluut niet naar uit Sumatera achter te laten. Van Kuala Lumpur had ik niets positiefs gehoord dus ik baalde!
Toch heeft KL me aangenaam verrast. OK, naast de Petronas towers valt er niet veel te zien maar er hangt een goeie vibe.

Ik zat al meteen in een kamer met nog een Bruggeling. Lander, journalist bij `Man bijt hond`, joviale kerel. Hapje eten, pintje pakken, Petronas towers by night.
Ik voelde me al stukken beter. Een gezellige hostel, heel sociaal sfeertje en dit tegen alle verwachtingen in.

Na een tweetal dagen was het tijd Melaka te verkennen. Een prachtig historisch stadje met een ruim verleden. Super gezellig, lekker eten, leuke avondmarkt, live muziek.
Ik heb er een dagje rondgefiest. Erg groot is het niet dus `s anderendaags alweer vertrekkensklaar. Back to KL.

In KL haalde ik mijn ticket voor het langverwachte rainforest World music festival op. `s Anderendaags was ik alweer onderweg, ditmaal naar de luchthaven, richting Kuching.
Daar zou het allemaal gaan gebeuren.

Onderweg naar de luchthaven liep ik Matt tegen het lijf. Een van de leden van `Trouble in Darwin`. Hij was onderweg naar huis om zijn familie te verrassen. Ze wisten daar van niets.
Leuk hem nog eens terug te zien.
In de rij van de check-in had ik alweer geluk. Stond er geen koppel West-Vluten voor me in de rij zeker! Yentl en Lienert uit Oostende, ondertussen heel goeie vrienden geworden.
Zalig nog eens plat vlaams te kunnen praten.
Ze waren niet van plan naar het festival te gaan maar we hebben ze gelukkig op andere gedachten kunnen brengen. Ik denk niet dat ze zich dat beklaagd hebben.

En dan nu het festival! Wat een ervaring. De perfecte lokatie, schitterende muzikanten, heel open sfeer. Geen zure gezichten, je babbelt tegen iedereen.

Iedere namiddag werden workshops georganiseerd waarin leden uit de verschillende bands samen een jamsessie deden. Fenomenaal gewoonweg!
`s Avonds een vijftal optredens van een drie kwartier. Toppers van het festival, Poum Tchack, een Franse gipsyband en Akasha, een Malay fusionband (tabla, gitaren, sitar, drum, wat een energie!).

Ik had het genoegen de gitarist van Poum Tchack, wat beter te leren kennen. Ik was volledig gehypnotiseerd toen hij speelde. Alex... We hebben ondertussen gemaild en zijn van plan eens af te spreken eens ik terug ben. Ik word groupie, `t is beslist, haha!

Als afsluiter van het festival kwamen alle groepen samen op het podium. Prachtig initiatief, spijtig dat de klank te wensen over liet. We zijn nog steeds in Azie, nietwaar?
Daarna was er een intieme afterparty in de resort waar de artiesten verbleven. Wij waren natuurlijk van de partij.
Vrienden voor het leven houd ik aan dit festival over plus een pak mooie herinneringen. Volgend jaar opnieuw, als `t even kan.

Voor ik het zou vergeten, in Sarawak heb ik ook Bako NP en het Orang Utan rehabilitatiecentrum bezocht. Bako was adembenemend. Mijn eerst proboscis monkeys en plein forme! Een nachtje op de camping en eentje op het strand. Schitterend!

Na dit alles beslist om niet verder te reizen door Malay Borneo. Alles moet op voorhand geboekt worden en is ontzettend duur. Niet mijn reisstijl en gelukkig ook niet deze van Yentl en Lienert.
Ze beslisten mee te reizen naar Kalimantan, of the beaten track. Ben ik blij dat ze met me meereisden, hardly any tourists. Het zouden eenzame tijden geweest zijn zonder hen, bless them!

Dikke knuffels alom trouwens

xxx