Terug van weggeweest, ditmaal in het verre oosten

Selamat tengah hari (goeiemiddag in Malay),

Alweer sinds Nieuw-Zeeland dat ik laatst op mijn blog schreef. Ik heb weer heel wat te vertellen.
Als ik het me goed herinner was ik onderweg naar de gletsjers bij mijn laatste schrijven.
Franz Josef is een beetje een flop geworden. We zijn de glacier hike gestart maar zijn moeten terugkeren wegens het slechte weer. De regenval die ze aan de westkust
van NZ normaal in 6 maanden hebben viel er in 3 dagen. We stonden kneedeep in de rivier en deze bleef maar zwellen. Jammer, we hebben enkel de voet van de gletsjer gezien.
Skydiven is bijgevolg ook niets geworden en lake Wanaka ook niet.
Queenstown was echter schitterend. Prachtige bergen, een schitterend meer. Ik ben niet gaan bungyjumpen, duur voor mijn leven in 8 seconden te riskeren. Mooie wandelingen gemaakt
en vooral een cruise in de Doubtful Sound gemaakt. Iedereen ging naar Milford sound, de megapopulaire fjord. Ik koos het minder begane pad en deed een 2daagse trip in de Doubtful Sound,
grotere en mijn gedacht mooiere fjord. Het was adembenemend, een van de mooiste ervaringen in NZ. Ik heb er zelfs albatrossen gezien. Ze vlogen mee met de boot, schitterend!

Na Queenstown ben ik voor een dag gestopt in Rangitata waar ik nogmaals gaan White Water raften ben. Ik heb er zowaar een bijna-doods-ervaring gehad, misschien wat overdreven maar dacht
echt dat ik er aan ging. Graad 5 raften was me misschien mijn petje te boven. Het water was gletsjer water dus 4 graden. Ik viel in het water, werd onder gezogen,
had meteen de indruk dat ik niet meer kon ademenen, de schok waarschijnlijk. Was volledig de kluts kwijt en bleef maar stroomafwaarts drijven. Gelukkig vond ik net
op tijd mijn kluts terug en kon ik alsnog naar de kant zwemmen. Van een paniekaanval gesproken...
Bon, I lived to tell the tale so sweet as, bro.
De dag erop vanuit Christchurch naar Bangkok Thailand gevlogen. Tot dusver mijn Kiwi Experience. Fantastisch mooi land maar ietske te koud naar mijn goesting.
Bovendien beklaag ik het me nog steeds dat ik daar geen self-drive gedaan heb. Zo veel mooie plaatje waar we rakelings voorbij reden... En 7 kg verdikt, ja je leest het goed,
dringend tijd om rijst en groentjes te eten!!!

Op 4 mei omstreeks middernacht te Bangkok aangekomen, en 2 dagen de tijd genomen om te acclimatiseren. Wat een temperatuursverschil. Aan NZ had ik niet alleen mooie
herinneringen maar ook een zware keelontsteking overgehouden. Dus dag 1 in bed besteed.
Dag 2 ben ik er een Ierse vriend tegen het lijf gelopen op de hoek van Kao San road en beslisten we samen naar Koh Pangang te gaan, Full Moon party here we come!

3 dagen op Koh Pangang gespendeerd. Een dagje rond scooteren, een dag Full Moon en een dag recupereren. Die buckets op de party zijn lethal. Leuk feestje, aparte sfeer, pokkeduur voor Thaise normen.

Na Koh Pangang zijn Phil, Hannah en ik naar Koh Tao gegaan. Zij zouden er hun padi doen en ik had wel zin in een duikje. Dankzij hun duikcursussen had ook ik er gratis
accomodatie, altijd mooi meegenomen. Het duiken was ok, iets te veel duikers in het water, meer bubbels dan vissen, spijtig genoeg. Geen Whaleshark, jammer.
Ik ben er Jeroen niet tegengekomen, hij zat in Maleisie op visarun.
Na 5 dagen had ik koh tao wel gezien en het eigenlijk ook wel gehad met Thailand. Vooral de eilanden zijn veel te toeristisch geworden. Verkwanst door het mega
toerisme, flashpackers alom. Ze betalen en de Thais zien dollartekens. Ze hebben nog weinig respect en zijn vooral grof. Het Thailand van weleer is niet meer.
Spijtige zaak, hoog tijd om andere oorden te verkennen.

Volgende bestemming Maleisie dus. Van Koh Tao de ferry en bus naar Had Yai genomen. Had Yai is nog steeds een shithole dus de volgende dag de bus en boot op richting Pulau Langkawi.
Een aangename verrassing Langkawi. Wegens laagseizoen lage prijzen en de mensen zijn eerlijk en oprecht vriendelijk. Nog nooit een taxichauffeur in Azie ontmoet die
de correcte prijs opgeeft. Lekker eten, heerlijk multicultureel, mooie stranden, kortom een schot in de roos. Ik heb er Ruth leren kennen, een meid uit Londen met wie ik sinds Langkawi naar
Penang, Pulau Perhentian en nu Cameron Highlands gereisd ben. Toffe trien, goed gevoel voor humor, easy going. Misschien reizen we nog wel even samen.

Penang, alweer heerlijk multicultureel. Gezellige Chinatown and Little India. Mijn volgende trip wordt India, dat staat nu al vast.
In Penang hebben Ruth en ik een scootertje gehuurd. De eerste keer dat ik in een Aziatische stad met een scootertje rondgereden heb, wat een chaos zeg. Niemand die op zijn baanvak blijft.
Ook dit hebben we overleefd.

Pulau Perhentian of Perhentian Islands, Perhentian Kecil was het eiland waarop we verbleven. Het meer backpackergeorienteerde eilandje. Goedkope en minder goedkope bungalowtjes,
wij verbleven in een houten hutje met uitzicht over de zee, Rock garden village, een aanrader voor de geinteresseerden.
Buiten zonnekloppen, lekker eten en duiken valt op dit eiland niet veel te beleven dus na 3 dagen had ik het wel gezien. Allemaal heel mooi en tropisch maar alle eilandjes beginnen na een tijd ferm op elkaar te lijken.
Wat een luxeprobleem zeg, ik betrapte mezelf erop dat ik over het soort zand aan het klagen was, veel te plakkerig, te kleine korrel, verander ik stilaan in een flashpacker?
We zijn er trouwens een grote Monitor Lizard tegengekomen tijdens onze junglewandeling, hij jaagde ons de stuipen op het lijf.
Ik ben er 2x gaan duiken, 1maal naar 'the temple of the sea', waar ik een schildpad, grote pufferfish, boxfish, bamboosharks, veel stingrays en heel veel mooi koraal gezien heb.
De 2de duik was naar Sugar Wreck, mijn eerste wrakduik. Een suikervrachtschip dat in 2001 voor de kust gezonken is. De zichtbaarheid was aan de mindere kant, 5m, dus een beetje claustrofobisch.
Ik heb er wel voor de eerste keer lionfish en scorpionfish gezien alsook zeer grote barracuda, ook hier weer bambooshark en blue spotted stingrays en een gigantische pufferfish. Wist niet dat deze vissen zo groot konden worden.
Spijtig genoeg ook hier weer geen Whaleshark, blijven duiken is de boodschap dus.

Deze morgen hebben we het eilandleven achter ons gelaten en zijn we naar de Cameron Highlands gereisd. Hier vindt men theeplantages en aardbeiplantages tussen de jungle.
Het is er totnutoe constant aan het regenen dus hopelijk morgen meer geluk. Cameron Highlands is ook thuis voor de Raflesiabloem, de grootste bloem ter wereld.
Hopelijk kan ik deze morgen van dichterbij gaan bestuderen.

Wat zijn mijn verdere plannen? Ik reis waarschijnlijk na Cameron Highlands terug naar Penang. Daar kan ik voor 60 RM een ferry nemen naar Sumatra (Indonesie).
Daar verblijf ik misschien een maand, hangt ervan af hoe goed ik het er vind. Daarna reis ik waarschijnlijk van zuid Sumatra met de ferry terug naar Melaka (Maleisie).
Van daaruit maak ik mijn weg naar Kuala Lumpur en van daaruit neem ik mijn vlucht naar Maleisisch Borneo. Daar verblijf ik een 2tal weken? Daarna ga ik waarschijnlijk naar
Bali en Sulawesi, opnieuw 1 maand visum voor Indonesie. Daarna wordt het zien hoeveel tijd me nog rest. Hoogstwaarschijnlijk sluit ik mijn reis met een stukje Vietnam af, gezien er me dit velen met aandrang aanraden.
Hoge verwachtingen dus!
Aussie is in dit plan afgeschreven, ik heb mijn draai gevonden in Azie en kijk uit naar het duiken en de jungletreks. Op zoek naar Orang Utans in Borneo en Manta Rays in Indonesie.
Daar ben ik wel even zoet mee. Binnen een maandje of zo waarschijnlijk meer nieuws uit het verre Oosten. Ik kom er de laatste weken maar weinig toe te internetten.
`t Is dat ik het hier goed naar mijn zin heb zeker?

Hopelijk genieten jullie ondertussen van een zomers weertje en hier en daar een fris Belgisch pintje op 1 van onze gezellige terrasjes. Dat mis ik hier wel hoor.
Drink er misschien eentje op mijn gezondheid als het even kan. De Belgische zomer zal ik moeten missen. Het wordt een zware winter voor me, ik ben de koude geenszins gewoon.

Prettige zomer iedereen en tot schrijfs!

Megaknuffels
xxx